Parę dni temu była bezchmurna pogoda, więc nie mogłem jej nie wykorzystać. Jako że testuje ten refraktor pod kątem astrofotografii, to właśnie przez niego robię zdjęcia. Jeszcze ze 2-3 i starczy. Czas na zebranie wszystkiego w jeden artykuł i opublikowanie wniosków.
Niestety, DO nie ma na stanie korektora (flattenera) więc nie jestem w stanie sprawdzić, jak Equinox pracuje z takim ustrojstwem. Prawda jest taka, że do każdego dubletu taki FF jest niezbędny, jeżeli chcemy fotografować z matrycą wielkości APS-c, nie mówią już o pełnej klatce 35 mm. Jeżeli ktoś w okolicach posiada taki korektor i chciałby użyczyć do testów, to byłbym wdzięczny za feedback.
W związku z apelem, będę się starał umieszczać także informacje o fotografowanych obiektach. Może to komuś się przyda. Niestety, nie zawsze będzie na to czas.
M35 to gromada otwarta, jedna z ciekawszych – głównie za sprawą swojej sąsiadki – NGC 2158, która jest znacznie mniejsza i bardziej skupiona. Jest też ponad 10x starsza od głównej bohaterki i prawie 5x dalej.
Szkoda, że gromady otwartę są coraz rzadziej przez nas fotografowane. Według mnie, nie są wcale mniej atrakcyjne od obiektów mgławicowych, czy galaktyk.
W NGC 2158 łatwo możemy zorientować się różnicy wiekowej – gwiazdki w tej NGC są zdecydowanie żółciejsze.
Wracając do głównego obiektu widocznego na zdjęciu, trzeba zauważyć, że w skład M35 wchodzi kilkaset gwiazd, 120 jaśniejszych niż 13 mag. – rozrzuconych na powierzchni pokrywającej Księżyc w pełni. Ilość wszystkich gwiazd widocznych w M35 podaje się różnie, zależnie od źródła. Cytując jedno z nich można założyć, że jest ich 513. Gromada oddalona jest od nas o 2,8 tys. lat świetlnych. Piękna M35 jest średniego wieku (ok 100 mln. lat).
Zdjęcie na montażu Vixen GPD2 + SkySensor 2000PC, guidowane przez 80ED, sumaryczny czas ok. 45 min. Subframy po 4-5 min. każda. Oczywiście przy jasnym Księżycu.
Aberracje w oryginale, nic nie było korygowane elektronicznie.
