Gdzieś w odległych czeluściach konstelacji Łabędzia pływa sobie świecąca meduza. Ciało jej rozwiewa potężny wiatr pochodzący od pobliskich olbrzymów.
Tak kojarzy mi się ta mgławica emisyjna, w rzeczywistości nazwana NGC 6888 – Mgławica Półksiężyc. Odkryta przez Williama Herschela pod koniec 18 wieku. Ten przedziwny kształt uformowany został przez silny wiatr gwiazdowy „wiejący” od pobliskiej gwiazdy – nadolbrzyma Wolf-Rayet WR 136.
Mgławica zaczęła się formować około ćwierć miliona lat temu kiedy matczyna gwiazda w bardzo gwałtowny sposób wyewoluowała z czerwonego karła w dzisiejszą postać – gwiazdę Wolfa-Rayeta, wyrzucając przy tym ogromne ilości materii.
Ślad pradawnej katastrofy oglądać możemy dzisiaj pod postacią Mgławicy Półksiężyc. Wkrótce (milion lat) gwiazda WR 136 wybuchnie jako supernowa zmieniając całkowicie fragment ramienia Oriona Drogi Mlecznej – w którym się znajduje.
Zdjęcie powstawało w czasie bardzo krótkich nocy, do tego przy pełni Księżyca. W sumie do zdjęcia wykorzystałem 300 min. ekspozycji w widmie zjonizowanego wodoru, w którym ten obszar jest najbardziej energetyczny.
Na koniec warto zwrócić uwagę na niedawno odkrytą mgławicę planetarną PN Soap Bubble. Miałem przyjemność fotografować ją, jako jeden z pierwszych na świecie. Relację z tego przedsięwzięcia możecie zobaczyć w tym wątku na Astropolis.pl. Polecam także pierwszy z brzegu news.
A poniżej najnowsze moje zbliżenie na tę mgławicę. Przy wykorzystaniu nowego sprzętu zarejestrowanie tej niezwykle słabej mgławicy planetarnej nie przysporzyło żadnego problemu – widoczna jest bardzo wyraźnie. Gdybym wykonał to zdjęcie w lipcu 2008, to ja byłbym odkrywcą 🙂 Grrrr…
